Aan het werk met... Ruud Snijders

Nee, oorspronkelijk was het mijn ambitie om als beroepsmilitair aan de slag te gaan. Dat was al sinds mijn kindertijd een grote droom van me. Omdat een baan in het leger meestal niet voor het hele leven is, ben ik eerst een studie gaan volgen. Dat werd Bos- en Natuurbeheer aan de Wageningen Universiteit. Niet om daarin werk te vinden, maar omdat ecologie me altijd al trok en het me gewoon leuk leek. Tijdens mijn studietijd liep ik tijdens het hardlopen echter een hardnekkige sportblessure op. Ik heb nog wel gesolliciteerd bij Defensie, maar doordat ik een tijdje niet had gesport, was ik conditioneel niet goed genoeg. Omdat de blessure chronisch van aard was, moest ik uiteindelijk afzien van mijn ambitie om beroepsmilitair te worden. Mijn droom viel in duigen. Uiteindelijk heb ik daarom mijn opleiding Ecologie afgerond.

Ik heb in 2008 in Mongolië een afstudeeronderzoek gedaan naar Przewalskipaarden. In de jaren '60 waren die uitgestorven en in de jaren '90 zijn ze weer opnieuw in dit gebied geïntroduceerd. Ik had het idee om eenmaal terug in Nederland bij een adviesbureau stage te gaan lopen, aangezien ik wilde weten of dit iets voor mij was. Bovendien wilde ik een beeld krijgen van de Nederlandse arbeidsmarkt binnen de ecologische sector. Twee dagen voor ik naar huis ging, ontmoette ik in Mongolië een man, Hans Hovens, die net als ik Limburger bleek te zijn. Verder bleek hij ook in Wageningen gestudeerd te hebben en in hetzelfde studentenhuis op dezelfde afdeling gewoond te hebben als ik. Dat waren wel heel veel toevalligheden! Uiteindelijk heb ik bij zijn adviesbureau stage gelopen. Vervolgens heb ik in de daaropvolgende zomer ecologisch veldwerk voor hem gedaan en in de tussentijd gesolliciteerd.

Ik had een intake bij ECO-job. Tijdens het invullen van een aantal formulieren werd de accountmanager, waarmee ik in gesprek was, even weggeroepen. Toen hij terugkwam, zei hij dat de Provincie Limburg had gebeld en wellicht een functie voor me had. Na afloop van het intakegesprek werd ik in de trein op de terugweg naar huis gebeld door ECO-job. “Als je wilt, mag je morgen op gesprek”, kreeg ik te horen. Een dag later ben ik naar Maastricht gegaan voor een gesprek en weer een dag later had ik een baan als ecoloog. Op 18 november 2008, op mijn verjaardag, kon ik beginnen. Dat was een mooi verjaardagscadeau.

Destijds ben ik begonnen met de jaarlijkse herziening van het provinciaal natuurbeheerplan. Dit plan wordt ieder jaar aangepast op verzoek van gemeenten, landschapsverenigingen, Staatsbosbeheer, natuurinstanties, particuliere landeigenaren, noem maar op. Mijn taak was om deze wijzigingen op te stellen, zowel de tekst als de kaarten met behulp van GIS. In die tijd heb ik veel geleerd over GIS, beleid en subsidieregelingen. Nadien heb ik beleidsmatige, subsidie gerelateerde en GIS-werkzaamheden verricht voor onder andere het Provinciaal Omgevingsplan Limburg en het Nationale Natuurnetwerk, dat voorheen de Ecologische Hoofdstructuur werd genoemd. Ook adviseer ik over bepaalde planten- en diersoorten in het kader van de Flora- en Faunawet. Verder ben ik een specialist in vleermuizen en zoogdieren.

Daar kan ik zonder meer 'ja' op zeggen! En ik denk dat alle ecologen in Nederland dat kunnen beamen. Zeker Zuid-Limburg heeft een unieke flora en fauna. Die soortenrijkdom heeft deels met het heuvelachtige landschap te maken. Het meest noordelijke verspreidingsgebied van veel soorten ligt in het zuiden van Limburg. Die soorten zijn daardoor algemeen voor Europa, maar uniek voor Nederland.

terug